แฟมมิลี่ofแสง C.8
JINYOUNG X DAEHWI
21.20 p.m.
หลังจากพีทส่งเจ้าตัวเล็กเข้านอนเรียบร้อยเขาก็ลากตัวเองมายืนอยู่หน้าประตูห้องนอนของคนเป็นพี่ที่ช่วงนี้ดูจะเย็นชากับเขาซะเหลือเกิน หลังจากวันนั้นที่เขาไปกินข้าวกับพี่บอมรุ่นพี่ที่คณะพี่ทศก็ดูจะพูดกับเขาน้อยลงแถมยังหลบหน้าเขาเช้ากลางวันเย็น เขาก็ไม่รู้หรอกนะว่าพี่ทศ”หึง”เขาแบบที่ม่อนบอกหรือเปล่า แต่ถ้าจะมาตึงใส่กันแบบนี้เขาทนไม่ไหวหรอก
แน่สิ เขาคิดถึงพี่ทศคนเดิมจะแย่อยู่แล้ว
คนตัวเล็กชั่งใจอยู่นานว่าควรจะใช้วิธีที่เพื่อนตัวดีแนะนำมาง้อคนเป็นพี่ไหมเพราะมันดูท่าจะล่อแหลมแถมยังขัดกับนิสัย
เขามากๆ แต่เขาเองก็พยายามจะง้อพี่ทศมาหลายวันแล้วแต่ก็ดูเจ้าตัวจะไม่ได้ใจอ่อนเลยสักนิด เอาวะ ลองดูสักตั้งขอให้ไอพี่ทศมันหายงอนเขาก่อน เรื่องต่อจากนี้ค่อยว่ากัน
ก๊อกๆๆ
“พี่ทศนอนหรือยัง เปิดประตูหน่อย” เงียบ มือเล็กลองเคาะที่ประตูอีกครั้งหวังว่าคนในห้องจะลุกขึ้นมาเปิดให้ “เรารู้นะว่าพี่ยังไม่นอน เปิดให้หน่อย”
“อะไร” ไวกว่าแสง ทันทีที่ประตูเปิดออกร่างเล็กที่ยืนรออยู่หน้าห้องรีบแทรกตัวเองเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็ว “เห้ยเข้ามาไม”
“ทีพี่ยังเข้าห้องเราได้เลย”
“ลูกนอนแล้ว?”
“นอนแล้วสิ วันนี้พี่ปล่อยให้เราส่งน้องนอนคนเดียว”
“มีอะไร ง่วงแล้ว จะนอน” คนตัวโตรีบพูดตัดบทเหมือนจะไล่ให้เขาออกไปสักที แต่ได้เข้ามาในห้องแล้วอย่าหวังว่าพีทคนนี้จะยอมออกไปง่ายๆ ง่วงอะไรกันรายนี้น่ะไม่เช้าไม่นอนหรอก
“โกหก ปกติพี่นอนดึกจะตาย”
“พีท”
“...”
“มีอะไร”
เสียงกดต่ำของคนเป็นพี่ทำเอาเขาประหม่าใช่เล่น ดูจากน้ำเสียงพี่ทศคงจะหงุดหงิดมากๆแล้วตอนนี้ มือเล็กของพีทกำชายเสื้อตัวเองจนยับไปหมด ถึงเวลาที่เขาต้องใช้แผนของม่อนแล้วใช่ไหม
ข้อแรก : ดึงดราม่า บีบน้ำตา
“พี่นั่นแหละเป็นอะไร เลิกเป็นแบบนี้สักที โกรธเราเรื่องพี่บอมหรอ”
“ไปนอนได้แล้วพีท”
“พี่ทศ เราอะ..” มาแล้ว น้ำตามาแล้ว ไม่รู้ทำไมถึงได้ร้องไห้ง่ายขนาดนี้ทั้งที่ตอนแรกคิดว่าต้องมายืนบีบน้ำตาจริงๆซะอีก กลับกันพอเขาเริ่มที่จะพูดจริงๆจังๆกับคนตรงหน้าน้ำตามันก็มาจากไหนไม่รู้
“พีท เห้ยร้องไห้ทำไม”
“พี่เป็นแบบนี้มาหลายวันแล้วนะ ฮึก เราอึดอัด” มือเล็กยกขึ้นมาปาดน้ำตาตัวเองพร้อมกับที่มือหนายื่นเข้ามาพอดี พีทเงยหน้ามองคนเป็นพี่แต่ยิ่งเห็นหน้าอีกคนน้ำตาเขาก็ยิ่งไหล คิดถึงเป็นบ้า อยู่ใกล้กันทุกวันแต่ไม่รู้ทำไมถึงได้คิดถึงขนาดนี้
“ใจเย็นๆ พีทอย่าร้องดิวะ”
ข้อสอง : อ้อนให้เก่ง
ร่างเล็กเช็ดน้ำตาออกลวกๆ ตะกี้เขายอมรับว่าร้องออกมาจากความรู้สึกจริงๆซึ่งก็ดีแล้วเพราะมันตรงตามที่ม่อนอยากให้ทำ แต่ข้อต่อไปนี่สิม่อนไม่ได้บอกว่าให้ทำยังไง เขาคงต้องใช้สกิลของตัวเองซึ่งมันติดลบมากๆ
“กอดเราหน่อย แบบที่พี่ชอบทำ” พูดด้วยน้ำเสียงกึ่งร้องไห้ให้ดูน่าเอ็นดูมากที่สุด มือเล็กจับที่ปลายเสื้อชุดนอนสีเข้มของอีกคนก่อนจะซบหัวลงที่อกคนเป็นพี่ สัมผัสแผ่วเบาที่ศรีษะบ่งบอกให้รู้ว่าอีกคนกำลังลูบหัวเขาอยู่ก่อนที่มือหนาจะเลื่อนลงมารั้งเอวบางเข้าไปกอดไว้แน่น
“...”
“พี่ทศ”
“ว่า”
“คือ”
“ว่าไง”
ข้อสุดท้าย : สรรพนามต้องห้าม
“หนู”
“หะ?”
“คือ หนูขอโทษ”
“...”
“พี่ทศ หนูจะไม่ไปกินข้าวกับพี่บอมแล้ว” คนตัวเล็กที่ซุกอกหนาอยู่ในตอนแรกเงยหน้าขึ้นมามองคนเป็นพี่
“แปป แปปนึง” หลังจากได้ยินสรรพนามที่ไม่คุ้นหูแล้วเหมือนกับร่างกายเขาจะถูกช็อตไปชั่วขณะ ร่างสูงผละออกมาจากคนตัวเล็กที่กระพริบตามองเขาปริบๆ
“หนูจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว อะไรที่พี่ทศไม่ชอบหนูจะไม่ทำแล้วนะ ฮึก”
“คือหนูครับ เอ้ยไม่พีท..”
“น้าพี่ทศ หายโกรธหนูนะ”
“...”
“นะ” ไม่พูดเปล่าคนตัวเล็กเดินเข้ามาดันไหล่เขาให้ลงไปนั่งกับเตียงก่อนจะย่อนเอวเล็กลงบนตัก แขนเรียวโอบรอบลำคอแกร่งไว้ก่อนที่ใบหน้าน่ารักจะค่อยๆเคลื่อนเข้ามาใกล้
“พีท จะทำอะไร”
“นั่งตักไง”
“ลงไป มันอันตราย” มันอันตรายอย่างที่ปากเขาว่าจริงๆนั่นแหละ คนตัวเล็กที่นั่งไม่นิ่งบวกกับชุดนอนลายน่ารักที่บางแสนบาง ไม่รู้ว่าอีกคนจงใจใส่มาแกล้งเขาโดยเฉพาะหรือเปล่า แต่บอกเลยว่ามันโคตรไม่ปลอดภัยกับเจ้าตัว จากที่ผ่านมาเขาก็แทบจะอดทนกับอีกคนไม่ไหวอยู่แล้วยิ่งมายั่วกันแบบนี้ บอกเลย อันตราย
“ไม่ลงจนกว่าพี่จะหายโกรธ”
“พีท”
“...”
“พี่จะไม่ไหวแล้ว”
“...” มือเล็กกำชุดนอนสีเข้มด้านหลังแน่น ปากบางเม้มเข้าหากันอย่างลังเล
“ถามอีกครั้งจะลงไม่ลง”
“...”
“...”
“ไม่”
สิ้นเสียงเล็กร่างสูงจัดการพลิกร่างคนบนตักลงบนเตียงก่อนจะขึ้นคร่อมไว้ แต่ก่อนจะได้ก้มลงฉวยโอกาสจากคนใต้ร่างมือเล็กก็ดันไหล่หนาเอาไว้ซะก่อน
“อะ อะไรเนี่ยพี่ทศ หายโกรธเราแล้วหรือยัง”
“หายตั้งแต่หนูคำแรกแล้ว”
“หายก็ปล่อย .. อื้อ!”
อาศัยจังหวะอีกคนเผลอก้มลมทาบริมฝีปากลงกับริมฝีปากเล็ก มือเล็กเมื่อรู้ว่าตัวเองพลาดก็ตีเข้ากับไหล่หนารัวๆ แต่มีหรอร่างสูงจะสนใจ ปากร้อนขบเม้นเข้ากับริมฝีปากอีกคนเพื่อเป็นการลงโทษที่ทำให้เขาโกรธ ทำแบบนั้นอยู่ซ้ำๆจนอีกคนเริ่มหายใจไม่ออกเขาถึงได้ถอนจูบออกมา
“อื้อ เจ็บ! กัดเราทำไม!”
“ลงโทษที่ไปเที่ยวกับผู้ชายคนอื่นสองต่อสอง”
“ทำไมเราจะ .. ทำไมเราถึงไปเที่ยวกับคนอื่นไม่ได้”
“เพราะพี่หวง โคตรหวง”
“...”
จบประโยคสารภาพของคนตัวสูงทั้งห้องก็ปกคลุมด้วยความเงียบ ก่อนที่ริมฝีปากทั้งคู่จะสัมผัสกันอีกครั้ง ลิ้นร้อนแทรกผ่านโพรงปากอุ่น เกี่ยวกระหวัดลิ้นชื้นของคนตัวเล็กไว้ก่อนจะไล่ชิมความหวานทั่วปากร้อนทีละนิด ทีละนิด หยาดน้ำใสไหลลงข้างขอบปากบางแต่ก็ได้นิ้วยาวช่วยเกลี่ยเช็ดให้อย่างใจดี
“อื้อ”
“...”
“พะ พี่ทศ พอ .. พอก่อน” เสียงเล็กเอ่ยห้ามปรามหลังจากคนด้านบนละริมฝีปากลงมางับลงกับซอกคอขาวแทน มือเล็กพยายามจับมือหนาที่อยู่ไม่สุขคอยแต่จะสอดเข้ามาภายในเสื้อนอน แต่ก็ไร้ผลเมื่อสุดท้ายข้อมือเล็กถูกรวบไว้เหนือหัวด้วยมือหนาเพียงข้างเดียว มืออีกข้างที่ว่างอยู่ไล่ปลดกระดุมชุดนอนออกจนหมด “ไม่เอา พี่ทศปะ.. อื้อ ปล่อยเราก่อน”
“ไม่ปล่อยแล้ว”
“อ๊ะ..” อกบางยกขึ้นยามที่นิ้วยาวแตะลงบนยอดอกสีอ่อน ลิ้นร้อนไล่เลียวนรอบยอดอกอีกข้างที่ยังว่างอยู่ เปลือกตาสีมุกค่อยๆปิดลงเมื่อความรู้สึกเริ่มเข้าครอบงำ มือเล็กทั้งสองถูกปล่อยเป็นอิสระก่อนที่ร่างสูงจะดึงเสื้อนอนที่ถูกปลดไว้แล้วออกไปให้พ้นทาง ร่างเล็กเมื่อสัมผัสได้ถึงความเปลือยเปล่าที่แผ่นหลังก็เหมือนถูกดึงสติให้กลับมาอีกรอบ “อื้อ พี่ทศ หยุด หยุดก่อน” มือเล็กดันหัวอีกคนที่วุ่นอยู่กับอกของเขาออกมา
“พีท รอบนี้พี่ไม่ไหวแล้ว”
“...”
“...”
“เรา เรายังไม่พร้อม”
“ทำไมครับ”
“เอาเป็นว่าเรายังไม่พร้อมแล้วกัน” ร่างเล็กพูดพลางดึงผ้าห่มหนาบนเตียงมาคลุมตัวไว้ที่ตอนนี้ถูกปอกเปลือกด้านบนเรียบร้อย
ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้สึกนะเขาก็เป็นคนธรรมดาคนนึงที่รู้สึกเป็น ยิ่งกับคนตรงหน้าแล้วด้วย แต่จะให้ทำยังไงล่ะในเมื่อเราทั้งคู่ก็ไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย บางคนอาจจะไม่ถือเพราะคิดว่าทำให้มันจบๆไปแต่กับพีทแล้วมันไม่ใช่แบบนั้น
“โอเคก็ได้ งั้นออกไปเดี๋ยวนี้เลย” คนตัวสูงถอยออกมาเตรียมจะไปเข้าห้องน้ำแต่ก็ถูกมือเล็กคว้าไว้ก่อน “อะไร ไม่เป็นไรไม่พร้อมพี่ทำของพี่เองได้”
“เรา...” เขารู้ว่าความรู้สึกที่ร่างสูงกำลังเผชิญอยู่ตอนนี้มันทรมานแค่ไหน และเขาก็เป็นคนเริ่มเรื่องทั้งหมดเองเพราะฉะนั้นเขาก็มีส่วนผิด
“..?”
“เราใช้มือได้ไหมอะ” อยากจะดึงหัวตัวเองที่กล้าพูดออกไปแบบนั้น แต่จะให้เขาปล่อยร่างสูงไปทั้งอย่างนั้นเขาเองก็รู้สึกผิดหน่อยๆ เหมือนมาก่อเรื่องไว้แล้วก็หนีไป ทุกครั้งที่เข้าโหมดล่อแหลมคนที่เริ่มจะเป็นฝ่ายพี่ทศซึ่งมันก็จบได้ด้วยตัวพี่ทศเองแต่รอบนี้เขาเป็นคนเริ่มดังนั้นเขาก็ควรจะรับผิดชอบเองเหมือนกัน
“เป็นหรอ”
“มะ ไม่รู้ .. แต่จะพยายาม”
“เด็กดี” คนตัวสูงนั่งลงข้างๆอีกคนก่อนจะเชยคางมนแล้วป้อนจูบครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้อีกรอบ มือหนาจับมือเล็กมาวางไว้ที่กางเกงนอนของตัวเอง “เอาออกมา”
“อะ..อื้อ” แก้มร้อนขึ้นสีแดงจัดหลังจากได้ฟังประโยคตรงไปตรงมาของอีกคน มือเล็กค่อยๆดึงกางเกงอีกคนลงเผยให้เห็นตัวตนของอีกคนที่ขยายคับแน่นอยู่ภายใต้กางเกงชั้นใน ไม่รอให้คนตัวเล็กถอดมือหนาเลื่อนลงไปถอดชั้นในตัวเองออกเพราะเขาเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว แค่มองคนตัวเล็กตรงหน้าก็ทำเอาเขาจะเสร็จอยู่ร่อมร่อ
ใจดวงน้อยเต้นแรงจนแทบจะหลุดมากองที่พื้นเมื่อเขาเผลอก้มลงไปมองส่วนนั้นของคนเป็นพี่ ร่างเล็กจึงหลบโดยการซุกหน้าตัวเองกับอกหนาของอีกคนแทน มือบางคลำไปตามขาแน่นก่อนที่ปลายนิ้วเรียวจะสัมผัสเข้ากับส่วนด้านบนของแท่งร้อน
“อ่า”
มือเล็กค่อยๆกำแกนกายใหญ่ในมือก่อนจะขยับขึ้นลงเป็นจังหวะ ผ้าห่มที่ตอนแรกคลุมตัวคนตัวเล็กไว้ถูกดึกออกโดยคนแก่กว่าอีกครั้ง จมูกโด่งฝังลงบนซอกคอพลางพร่ำเรียกชื่อคนใจดีที่ช่วยเขาอยู่ข้างหูเบาๆ
“พีท อ่า ดี..ดีมากครับ”
“นี่ ยะ..อยู่ อยู่นิ่งๆสิ!” คนตัวเล็กสะดุ้งโหยงเมื่ออีกคนก้มหน้าลงมาเล่นกับยอดอกของเขาอีกรอบ ปากร้อนไล่พรมจูบทั่วแผ่นอกบางดูดดึงจนผิวสีอ่อนขึ้นสีแดงเป็นจ้ำ
“พีท.. เร็วกว่านี้หน่อย”
“...” เมื่อได้ยินคำสั่งมือเล็กก็เพิ่มจังหวะขยับขึ้นลงให้เร็วขึ้น ขนาดของอีกคนขยายใหญ่จนคับมือเขาไปหมด ร่างบางใจเต้นรัวเมื่อนึกไปถึงเวลาที่เขายอมให้ไอพี่ทศทำอะไรเขา ขนาดแบบนี้เขาจะรับไหวไหม มันจะเจ็บหรือเปล่า ยิ่งคิดก็ยิ่งร้อนไปทั้งหน้าเขาจึงทำได้แค่เอาหัวซุกกับไหล่หนาคนเป็นพี่ไว้กลัวว่าถ้าก้มลงไปมองเขาได้เขินจนตัวแตกแน่ๆ
“อ่า พีท พีท พีทครับ” มือหนาเลื่อนลงไปกุมทับมือเล็กแล้วจัดการควบคุมจังหวะเองเมื่ออีกคนขยับไม่ถึงใจเขา เสียงทุ้มที่เอาแต่เรียกชื่อร่างเล็กไม่หยุดทำเอาอีกคนเห่อร้อนไปทั้งหน้า
คนตัวเล็กอยากจะบ้าตายเมื่อเขาได้ยินคนเป็นพี่เรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงแบบนี้ ตอนแรกเขาก็คิดว่าแค่ใช้มือช่วยอีกคนก็น่าจะไม่เป็นไรแต่ที่ไหนได้ พี่ทศก็ยังเป็นพี่ทศได้คืบแล้วจะเอาศอก ทั้งตัวเขาตอนนี้เต็มไปด้วยรอยแดง แม้แต่ตรงลำคอที่เขาแทบอยากจะตีอีกคนตอนขบเม้มเพราะมันเป็นที่ที่ง่ายแก่การมองเห็นมากที่สุด หนักสุดคือตอนนี้ที่อีกคนเลื่อนมือมาดึงกางเกงเขาออกจนหมดไม่เหลือแม้แต่ชั้นใน
“พี่.. พี่ทศเดี๋ยว ถอดทำไมเราไม่ให้ทำนะ!”
“ไม่ทำครับไม่ทำ แต่จะช่วยเราไง เราก็รู้สึกเหมือนกันไม่ใช่หรอ”
“เราไม่เป็น... อ๊ะ” ปากเล็กเม้มเข้าหากันแน่นเมื่อมือหนากอบกุมเข้ากับส่วนนั้นของตัวเองแล้วขยับขึ้นลงเป็นจังหวะ ร่างบางถูกดันให้นอนราบลงไปกับเตียง ขาเล็กทั้งสองข้างถูกจับแยกออกก่อนที่คนตัวสูงจะแทรกตัวไปอยู่ระหว่างกลาง “พี่ทศ จะ จะทำอะไร..ฮ่ะ อื้อ!” มือเล็กรีบปิดปากตัวเองเพื่อกลั้นเสียงน่าอายเมื่อปากร้อนของคนเป็นพี่ครอบลงมากับส่วนนั้นของเขาจนสุด
มือหนาสอดเข้าใต้ข้อพับขาเล็กแล้วยกขึ้นเพื่อปรับองศาให้เขาช่วยคนตัวเล็กของเขาได้ถนัด ปากร้อนยังคงขยับขึ้นลงกับแกนกายน่ารักไม่หยุดก่อนจะเปลี่ยนมาดูดดึงส่วนหัวแทนซึ่งนั่นก็เรียกเสียงครางจากอีกคนได้ดีทีเดียว ปลายลิ้นชื้นไล่วนกับส่วนหัวที่มีน้ำปริ่มออกมาแล้วลากลงมาตามความยาว
“ฮ่ะ .. อ๊ะ พี่ พี่ทศ เรา ฮ่ะ.. เราไม่ ไม่ไหว” นิ้วเรียวที่ตอนแรกถูกงับไว้เพื่อกลั้นเสียงเปลี่ยนมาขยุ้มผมอีกคนแทนเมื่อจังหวะอ่อนโยนตอนแรกเปลี่ยนไป ปากร้อนขยับขึ้นลงกับแกนกายเล็กรัวเร็วจนร่างเล็กหายใจแทบไม่ทัน ปลายเท้าที่ถูกจับให้ลอยบนอากาศจิกหงอลงเพราะความเสียวที่เล่นงานเจ้าตัวจนแทบรับไม่ไหว
ปากร้อนดูดดึงส่วนหัวก่อนจะผละออกมาแล้วส่งมือหนาเข้าไปช่วยแทน จังหวะรัวเร็วเปลี่ยนเป็นจังหวะเนิบนาบเพื่อให้อีกคนได้พักหายใจ ร่างสูงแลบลิ้นเลียปากตัวเองเมื่อเห็นผลงานของเขา คนตัวเล็กที่นอนแทบไม่ติดเตียง อกบางขยับขึ้นลงอย่างเร็วเพราะอาการหอบ ปากบางที่เม้มเข้าหากันแน่น ไหนจะผิวขาวๆที่แดงไปหมดเพราะฝีมือเขา ยิ่งมองก็ยิ่งอยากแต่ก็ต้องอดใจเพราะถ้าอีกคนยังไม่พร้อมเขาก็ไม่อยากบังคับ กับเจ้าตัวเล็กที่นอนอยู่บนเตียงเขาตอนนี้ อะไรเขาก็ยอมให้หมดนั่นแหละ
“พร้อมกันนะพีท” จบประโยคมือหนาก็เร่งจังหวะขยับขึ้นลงให้อีกคนรัวเร็วอีกครั้ง มืออีกข้างที่จับขาเรียวอยู่เปลี่ยนมากอบกุมส่วนร้อนของตัวเองแล้วขยับจังหวะเดียวกัน
“มะ อ๊ะ อ๊ะ..ไม่ไหว ฮ่ะ พี่ทศ”
“พีท พีท พีทครับ”
เสียงเรียกชื่อของกันและกันแม้จะพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาแต่ก็ยังได้ยินชัดเจน มือเล็กกำผ้าปูที่นอนจนยับยู้ยี้ ความรู้สึกเสียวตอนนี้มันมากจนเขาแทบจะรับไม่ไหวแล้ว แกนกายเล็กปวดหนึบไปหมดและไม่นานจังหวะสุดท้ายก็มาถึง
“พี่ พี่ทศ เรา ฮ่ะ.. จะ จะเสร็จ”
“ปล่อยออกมาเลย”
“อ๊ะ มะ .. อ๊า!”
ร่างเล็กกระตุกเกร็งก่อนที่แกนกายเล็กจะปลดปล่อยจนเต็มมือของอีกคนไปหมด มือหนาเร่งขยับจังหวะของตัวเองเร็วขึ้นเมื่อเห็นว่าอีกคนแตะฝั่งฝันไปแล้ว คนตัวสูงขยับขึ้นไปอยู่ข้างลำตัวเล็กเมื่อสัมผัสได้ว่าตัวเองใกล้จะเสร็จแล้ว
“พีท พีท อ่าพีท ซี้ด..” และไม่นานน้ำสีขาวขุ่นก็ถูกปล่อยลงมาบนตัวร่างเล็ก มือหนารูดแกนกายตัวเองไปมาเพื่อปลดปล่อยให้หมดก่อนจะก้มลงจูบข้างขมับชื้นเหงื่อของอีกคน
“สะ..เสร็จแล้วใช่ไหม”
“อืม” ดึงทิชชู่ที่หัวเตียงมาเช็ดตามตัวร่างบางที่เปื้อนเพราะเขาก่อนจะดึงผ้าห่มหนามาห่มให้ทั้งตัวเองและคนในอ้อมกอด
“ปล่อยเรา เราจะกลับไปนอนห้อง”
“สภาพนี้หรอ”
“ก็ปล่อยสิ เราจะไปเอาชุดมาใส่”
“นอนนี่แหละ” จัดการรวบเจ้าคนตัวเล็กที่เอาแต่ดิ้นไม่ยอมให้เขากอดมาไว้ในอ้อมอก ร่างสูงฝังจมูกลงกับซอกคอหอมที่เขาชอบนักหนา “ง่วงแล้ว”
“กอดเราแน่นขนาดนี้เราจะนอนได้ไงอะ”
“ก็เห็นนอนได้ทุกคืน”
“เอ้าก็..”
“ถ้าพูดอีกรอบจะไม่ยอมให้ใช้มือแล้วนะคราวนี้”
แล้วทั้งคืนก็ไม่มีเสียงเล็กออกมาให้ได้ยินอีก หัวคนเป็นพี่ที่นอนซุกอยู่ที่คอเขาแม้มันจะอึดอัดไปบ้างแต่เขาเองก็ชอบให้มันเป็นแบบนี้ ผ่านไปสักพักคนลามกก็นอนหลับสนิทเขาจึงหันไปจุ้บเบาๆที่กลุ่มผมดำแล้วก็มานึกเขินกับสิ่งที่ตัวเองทำไป คงอย่างจะเป็นอย่างที่ม่อนบอก เขาคงชอบพี่ทศมากจริงๆนั่นแหละ
21.20 p.m.
หลังจากพีทส่งเจ้าตัวเล็กเข้านอนเรียบร้อยเขาก็ลากตัวเองมายืนอยู่หน้าประตูห้องนอนของคนเป็นพี่ที่ช่วงนี้ดูจะเย็นชากับเขาซะเหลือเกิน หลังจากวันนั้นที่เขาไปกินข้าวกับพี่บอมรุ่นพี่ที่คณะพี่ทศก็ดูจะพูดกับเขาน้อยลงแถมยังหลบหน้าเขาเช้ากลางวันเย็น เขาก็ไม่รู้หรอกนะว่าพี่ทศ”หึง”เขาแบบที่ม่อนบอกหรือเปล่า แต่ถ้าจะมาตึงใส่กันแบบนี้เขาทนไม่ไหวหรอก
แน่สิ เขาคิดถึงพี่ทศคนเดิมจะแย่อยู่แล้ว
คนตัวเล็กชั่งใจอยู่นานว่าควรจะใช้วิธีที่เพื่อนตัวดีแนะนำมาง้อคนเป็นพี่ไหมเพราะมันดูท่าจะล่อแหลมแถมยังขัดกับนิสัย
เขามากๆ แต่เขาเองก็พยายามจะง้อพี่ทศมาหลายวันแล้วแต่ก็ดูเจ้าตัวจะไม่ได้ใจอ่อนเลยสักนิด เอาวะ ลองดูสักตั้งขอให้ไอพี่ทศมันหายงอนเขาก่อน เรื่องต่อจากนี้ค่อยว่ากัน
ก๊อกๆๆ
“พี่ทศนอนหรือยัง เปิดประตูหน่อย” เงียบ มือเล็กลองเคาะที่ประตูอีกครั้งหวังว่าคนในห้องจะลุกขึ้นมาเปิดให้ “เรารู้นะว่าพี่ยังไม่นอน เปิดให้หน่อย”
“อะไร” ไวกว่าแสง ทันทีที่ประตูเปิดออกร่างเล็กที่ยืนรออยู่หน้าห้องรีบแทรกตัวเองเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็ว “เห้ยเข้ามาไม”
“ทีพี่ยังเข้าห้องเราได้เลย”
“ลูกนอนแล้ว?”
“นอนแล้วสิ วันนี้พี่ปล่อยให้เราส่งน้องนอนคนเดียว”
“มีอะไร ง่วงแล้ว จะนอน” คนตัวโตรีบพูดตัดบทเหมือนจะไล่ให้เขาออกไปสักที แต่ได้เข้ามาในห้องแล้วอย่าหวังว่าพีทคนนี้จะยอมออกไปง่ายๆ ง่วงอะไรกันรายนี้น่ะไม่เช้าไม่นอนหรอก
“โกหก ปกติพี่นอนดึกจะตาย”
“พีท”
“...”
“มีอะไร”
เสียงกดต่ำของคนเป็นพี่ทำเอาเขาประหม่าใช่เล่น ดูจากน้ำเสียงพี่ทศคงจะหงุดหงิดมากๆแล้วตอนนี้ มือเล็กของพีทกำชายเสื้อตัวเองจนยับไปหมด ถึงเวลาที่เขาต้องใช้แผนของม่อนแล้วใช่ไหม
ข้อแรก : ดึงดราม่า บีบน้ำตา
“พี่นั่นแหละเป็นอะไร เลิกเป็นแบบนี้สักที โกรธเราเรื่องพี่บอมหรอ”
“ไปนอนได้แล้วพีท”
“พี่ทศ เราอะ..” มาแล้ว น้ำตามาแล้ว ไม่รู้ทำไมถึงได้ร้องไห้ง่ายขนาดนี้ทั้งที่ตอนแรกคิดว่าต้องมายืนบีบน้ำตาจริงๆซะอีก กลับกันพอเขาเริ่มที่จะพูดจริงๆจังๆกับคนตรงหน้าน้ำตามันก็มาจากไหนไม่รู้
“พีท เห้ยร้องไห้ทำไม”
“พี่เป็นแบบนี้มาหลายวันแล้วนะ ฮึก เราอึดอัด” มือเล็กยกขึ้นมาปาดน้ำตาตัวเองพร้อมกับที่มือหนายื่นเข้ามาพอดี พีทเงยหน้ามองคนเป็นพี่แต่ยิ่งเห็นหน้าอีกคนน้ำตาเขาก็ยิ่งไหล คิดถึงเป็นบ้า อยู่ใกล้กันทุกวันแต่ไม่รู้ทำไมถึงได้คิดถึงขนาดนี้
“ใจเย็นๆ พีทอย่าร้องดิวะ”
ข้อสอง : อ้อนให้เก่ง
ร่างเล็กเช็ดน้ำตาออกลวกๆ ตะกี้เขายอมรับว่าร้องออกมาจากความรู้สึกจริงๆซึ่งก็ดีแล้วเพราะมันตรงตามที่ม่อนอยากให้ทำ แต่ข้อต่อไปนี่สิม่อนไม่ได้บอกว่าให้ทำยังไง เขาคงต้องใช้สกิลของตัวเองซึ่งมันติดลบมากๆ
“กอดเราหน่อย แบบที่พี่ชอบทำ” พูดด้วยน้ำเสียงกึ่งร้องไห้ให้ดูน่าเอ็นดูมากที่สุด มือเล็กจับที่ปลายเสื้อชุดนอนสีเข้มของอีกคนก่อนจะซบหัวลงที่อกคนเป็นพี่ สัมผัสแผ่วเบาที่ศรีษะบ่งบอกให้รู้ว่าอีกคนกำลังลูบหัวเขาอยู่ก่อนที่มือหนาจะเลื่อนลงมารั้งเอวบางเข้าไปกอดไว้แน่น
“...”
“พี่ทศ”
“ว่า”
“คือ”
“ว่าไง”
ข้อสุดท้าย : สรรพนามต้องห้าม
“หนู”
“หะ?”
“คือ หนูขอโทษ”
“...”
“พี่ทศ หนูจะไม่ไปกินข้าวกับพี่บอมแล้ว” คนตัวเล็กที่ซุกอกหนาอยู่ในตอนแรกเงยหน้าขึ้นมามองคนเป็นพี่
“แปป แปปนึง” หลังจากได้ยินสรรพนามที่ไม่คุ้นหูแล้วเหมือนกับร่างกายเขาจะถูกช็อตไปชั่วขณะ ร่างสูงผละออกมาจากคนตัวเล็กที่กระพริบตามองเขาปริบๆ
“หนูจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว อะไรที่พี่ทศไม่ชอบหนูจะไม่ทำแล้วนะ ฮึก”
“คือหนูครับ เอ้ยไม่พีท..”
“น้าพี่ทศ หายโกรธหนูนะ”
“...”
“นะ” ไม่พูดเปล่าคนตัวเล็กเดินเข้ามาดันไหล่เขาให้ลงไปนั่งกับเตียงก่อนจะย่อนเอวเล็กลงบนตัก แขนเรียวโอบรอบลำคอแกร่งไว้ก่อนที่ใบหน้าน่ารักจะค่อยๆเคลื่อนเข้ามาใกล้
“พีท จะทำอะไร”
“นั่งตักไง”
“ลงไป มันอันตราย” มันอันตรายอย่างที่ปากเขาว่าจริงๆนั่นแหละ คนตัวเล็กที่นั่งไม่นิ่งบวกกับชุดนอนลายน่ารักที่บางแสนบาง ไม่รู้ว่าอีกคนจงใจใส่มาแกล้งเขาโดยเฉพาะหรือเปล่า แต่บอกเลยว่ามันโคตรไม่ปลอดภัยกับเจ้าตัว จากที่ผ่านมาเขาก็แทบจะอดทนกับอีกคนไม่ไหวอยู่แล้วยิ่งมายั่วกันแบบนี้ บอกเลย อันตราย
“ไม่ลงจนกว่าพี่จะหายโกรธ”
“พีท”
“...”
“พี่จะไม่ไหวแล้ว”
“...” มือเล็กกำชุดนอนสีเข้มด้านหลังแน่น ปากบางเม้มเข้าหากันอย่างลังเล
“ถามอีกครั้งจะลงไม่ลง”
“...”
“...”
“ไม่”
สิ้นเสียงเล็กร่างสูงจัดการพลิกร่างคนบนตักลงบนเตียงก่อนจะขึ้นคร่อมไว้ แต่ก่อนจะได้ก้มลงฉวยโอกาสจากคนใต้ร่างมือเล็กก็ดันไหล่หนาเอาไว้ซะก่อน
“อะ อะไรเนี่ยพี่ทศ หายโกรธเราแล้วหรือยัง”
“หายตั้งแต่หนูคำแรกแล้ว”
“หายก็ปล่อย .. อื้อ!”
อาศัยจังหวะอีกคนเผลอก้มลมทาบริมฝีปากลงกับริมฝีปากเล็ก มือเล็กเมื่อรู้ว่าตัวเองพลาดก็ตีเข้ากับไหล่หนารัวๆ แต่มีหรอร่างสูงจะสนใจ ปากร้อนขบเม้นเข้ากับริมฝีปากอีกคนเพื่อเป็นการลงโทษที่ทำให้เขาโกรธ ทำแบบนั้นอยู่ซ้ำๆจนอีกคนเริ่มหายใจไม่ออกเขาถึงได้ถอนจูบออกมา
“อื้อ เจ็บ! กัดเราทำไม!”
“ลงโทษที่ไปเที่ยวกับผู้ชายคนอื่นสองต่อสอง”
“ทำไมเราจะ .. ทำไมเราถึงไปเที่ยวกับคนอื่นไม่ได้”
“เพราะพี่หวง โคตรหวง”
“...”
จบประโยคสารภาพของคนตัวสูงทั้งห้องก็ปกคลุมด้วยความเงียบ ก่อนที่ริมฝีปากทั้งคู่จะสัมผัสกันอีกครั้ง ลิ้นร้อนแทรกผ่านโพรงปากอุ่น เกี่ยวกระหวัดลิ้นชื้นของคนตัวเล็กไว้ก่อนจะไล่ชิมความหวานทั่วปากร้อนทีละนิด ทีละนิด หยาดน้ำใสไหลลงข้างขอบปากบางแต่ก็ได้นิ้วยาวช่วยเกลี่ยเช็ดให้อย่างใจดี
“อื้อ”
“...”
“พะ พี่ทศ พอ .. พอก่อน” เสียงเล็กเอ่ยห้ามปรามหลังจากคนด้านบนละริมฝีปากลงมางับลงกับซอกคอขาวแทน มือเล็กพยายามจับมือหนาที่อยู่ไม่สุขคอยแต่จะสอดเข้ามาภายในเสื้อนอน แต่ก็ไร้ผลเมื่อสุดท้ายข้อมือเล็กถูกรวบไว้เหนือหัวด้วยมือหนาเพียงข้างเดียว มืออีกข้างที่ว่างอยู่ไล่ปลดกระดุมชุดนอนออกจนหมด “ไม่เอา พี่ทศปะ.. อื้อ ปล่อยเราก่อน”
“ไม่ปล่อยแล้ว”
“อ๊ะ..” อกบางยกขึ้นยามที่นิ้วยาวแตะลงบนยอดอกสีอ่อน ลิ้นร้อนไล่เลียวนรอบยอดอกอีกข้างที่ยังว่างอยู่ เปลือกตาสีมุกค่อยๆปิดลงเมื่อความรู้สึกเริ่มเข้าครอบงำ มือเล็กทั้งสองถูกปล่อยเป็นอิสระก่อนที่ร่างสูงจะดึงเสื้อนอนที่ถูกปลดไว้แล้วออกไปให้พ้นทาง ร่างเล็กเมื่อสัมผัสได้ถึงความเปลือยเปล่าที่แผ่นหลังก็เหมือนถูกดึงสติให้กลับมาอีกรอบ “อื้อ พี่ทศ หยุด หยุดก่อน” มือเล็กดันหัวอีกคนที่วุ่นอยู่กับอกของเขาออกมา
“พีท รอบนี้พี่ไม่ไหวแล้ว”
“...”
“...”
“เรา เรายังไม่พร้อม”
“ทำไมครับ”
“เอาเป็นว่าเรายังไม่พร้อมแล้วกัน” ร่างเล็กพูดพลางดึงผ้าห่มหนาบนเตียงมาคลุมตัวไว้ที่ตอนนี้ถูกปอกเปลือกด้านบนเรียบร้อย
ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้สึกนะเขาก็เป็นคนธรรมดาคนนึงที่รู้สึกเป็น ยิ่งกับคนตรงหน้าแล้วด้วย แต่จะให้ทำยังไงล่ะในเมื่อเราทั้งคู่ก็ไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย บางคนอาจจะไม่ถือเพราะคิดว่าทำให้มันจบๆไปแต่กับพีทแล้วมันไม่ใช่แบบนั้น
“โอเคก็ได้ งั้นออกไปเดี๋ยวนี้เลย” คนตัวสูงถอยออกมาเตรียมจะไปเข้าห้องน้ำแต่ก็ถูกมือเล็กคว้าไว้ก่อน “อะไร ไม่เป็นไรไม่พร้อมพี่ทำของพี่เองได้”
“เรา...” เขารู้ว่าความรู้สึกที่ร่างสูงกำลังเผชิญอยู่ตอนนี้มันทรมานแค่ไหน และเขาก็เป็นคนเริ่มเรื่องทั้งหมดเองเพราะฉะนั้นเขาก็มีส่วนผิด
“..?”
“เราใช้มือได้ไหมอะ” อยากจะดึงหัวตัวเองที่กล้าพูดออกไปแบบนั้น แต่จะให้เขาปล่อยร่างสูงไปทั้งอย่างนั้นเขาเองก็รู้สึกผิดหน่อยๆ เหมือนมาก่อเรื่องไว้แล้วก็หนีไป ทุกครั้งที่เข้าโหมดล่อแหลมคนที่เริ่มจะเป็นฝ่ายพี่ทศซึ่งมันก็จบได้ด้วยตัวพี่ทศเองแต่รอบนี้เขาเป็นคนเริ่มดังนั้นเขาก็ควรจะรับผิดชอบเองเหมือนกัน
“เป็นหรอ”
“มะ ไม่รู้ .. แต่จะพยายาม”
“เด็กดี” คนตัวสูงนั่งลงข้างๆอีกคนก่อนจะเชยคางมนแล้วป้อนจูบครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้อีกรอบ มือหนาจับมือเล็กมาวางไว้ที่กางเกงนอนของตัวเอง “เอาออกมา”
“อะ..อื้อ” แก้มร้อนขึ้นสีแดงจัดหลังจากได้ฟังประโยคตรงไปตรงมาของอีกคน มือเล็กค่อยๆดึงกางเกงอีกคนลงเผยให้เห็นตัวตนของอีกคนที่ขยายคับแน่นอยู่ภายใต้กางเกงชั้นใน ไม่รอให้คนตัวเล็กถอดมือหนาเลื่อนลงไปถอดชั้นในตัวเองออกเพราะเขาเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว แค่มองคนตัวเล็กตรงหน้าก็ทำเอาเขาจะเสร็จอยู่ร่อมร่อ
ใจดวงน้อยเต้นแรงจนแทบจะหลุดมากองที่พื้นเมื่อเขาเผลอก้มลงไปมองส่วนนั้นของคนเป็นพี่ ร่างเล็กจึงหลบโดยการซุกหน้าตัวเองกับอกหนาของอีกคนแทน มือบางคลำไปตามขาแน่นก่อนที่ปลายนิ้วเรียวจะสัมผัสเข้ากับส่วนด้านบนของแท่งร้อน
“อ่า”
มือเล็กค่อยๆกำแกนกายใหญ่ในมือก่อนจะขยับขึ้นลงเป็นจังหวะ ผ้าห่มที่ตอนแรกคลุมตัวคนตัวเล็กไว้ถูกดึกออกโดยคนแก่กว่าอีกครั้ง จมูกโด่งฝังลงบนซอกคอพลางพร่ำเรียกชื่อคนใจดีที่ช่วยเขาอยู่ข้างหูเบาๆ
“พีท อ่า ดี..ดีมากครับ”
“นี่ ยะ..อยู่ อยู่นิ่งๆสิ!” คนตัวเล็กสะดุ้งโหยงเมื่ออีกคนก้มหน้าลงมาเล่นกับยอดอกของเขาอีกรอบ ปากร้อนไล่พรมจูบทั่วแผ่นอกบางดูดดึงจนผิวสีอ่อนขึ้นสีแดงเป็นจ้ำ
“พีท.. เร็วกว่านี้หน่อย”
“...” เมื่อได้ยินคำสั่งมือเล็กก็เพิ่มจังหวะขยับขึ้นลงให้เร็วขึ้น ขนาดของอีกคนขยายใหญ่จนคับมือเขาไปหมด ร่างบางใจเต้นรัวเมื่อนึกไปถึงเวลาที่เขายอมให้ไอพี่ทศทำอะไรเขา ขนาดแบบนี้เขาจะรับไหวไหม มันจะเจ็บหรือเปล่า ยิ่งคิดก็ยิ่งร้อนไปทั้งหน้าเขาจึงทำได้แค่เอาหัวซุกกับไหล่หนาคนเป็นพี่ไว้กลัวว่าถ้าก้มลงไปมองเขาได้เขินจนตัวแตกแน่ๆ
“อ่า พีท พีท พีทครับ” มือหนาเลื่อนลงไปกุมทับมือเล็กแล้วจัดการควบคุมจังหวะเองเมื่ออีกคนขยับไม่ถึงใจเขา เสียงทุ้มที่เอาแต่เรียกชื่อร่างเล็กไม่หยุดทำเอาอีกคนเห่อร้อนไปทั้งหน้า
คนตัวเล็กอยากจะบ้าตายเมื่อเขาได้ยินคนเป็นพี่เรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงแบบนี้ ตอนแรกเขาก็คิดว่าแค่ใช้มือช่วยอีกคนก็น่าจะไม่เป็นไรแต่ที่ไหนได้ พี่ทศก็ยังเป็นพี่ทศได้คืบแล้วจะเอาศอก ทั้งตัวเขาตอนนี้เต็มไปด้วยรอยแดง แม้แต่ตรงลำคอที่เขาแทบอยากจะตีอีกคนตอนขบเม้มเพราะมันเป็นที่ที่ง่ายแก่การมองเห็นมากที่สุด หนักสุดคือตอนนี้ที่อีกคนเลื่อนมือมาดึงกางเกงเขาออกจนหมดไม่เหลือแม้แต่ชั้นใน
“พี่.. พี่ทศเดี๋ยว ถอดทำไมเราไม่ให้ทำนะ!”
“ไม่ทำครับไม่ทำ แต่จะช่วยเราไง เราก็รู้สึกเหมือนกันไม่ใช่หรอ”
“เราไม่เป็น... อ๊ะ” ปากเล็กเม้มเข้าหากันแน่นเมื่อมือหนากอบกุมเข้ากับส่วนนั้นของตัวเองแล้วขยับขึ้นลงเป็นจังหวะ ร่างบางถูกดันให้นอนราบลงไปกับเตียง ขาเล็กทั้งสองข้างถูกจับแยกออกก่อนที่คนตัวสูงจะแทรกตัวไปอยู่ระหว่างกลาง “พี่ทศ จะ จะทำอะไร..ฮ่ะ อื้อ!” มือเล็กรีบปิดปากตัวเองเพื่อกลั้นเสียงน่าอายเมื่อปากร้อนของคนเป็นพี่ครอบลงมากับส่วนนั้นของเขาจนสุด
มือหนาสอดเข้าใต้ข้อพับขาเล็กแล้วยกขึ้นเพื่อปรับองศาให้เขาช่วยคนตัวเล็กของเขาได้ถนัด ปากร้อนยังคงขยับขึ้นลงกับแกนกายน่ารักไม่หยุดก่อนจะเปลี่ยนมาดูดดึงส่วนหัวแทนซึ่งนั่นก็เรียกเสียงครางจากอีกคนได้ดีทีเดียว ปลายลิ้นชื้นไล่วนกับส่วนหัวที่มีน้ำปริ่มออกมาแล้วลากลงมาตามความยาว
“ฮ่ะ .. อ๊ะ พี่ พี่ทศ เรา ฮ่ะ.. เราไม่ ไม่ไหว” นิ้วเรียวที่ตอนแรกถูกงับไว้เพื่อกลั้นเสียงเปลี่ยนมาขยุ้มผมอีกคนแทนเมื่อจังหวะอ่อนโยนตอนแรกเปลี่ยนไป ปากร้อนขยับขึ้นลงกับแกนกายเล็กรัวเร็วจนร่างเล็กหายใจแทบไม่ทัน ปลายเท้าที่ถูกจับให้ลอยบนอากาศจิกหงอลงเพราะความเสียวที่เล่นงานเจ้าตัวจนแทบรับไม่ไหว
ปากร้อนดูดดึงส่วนหัวก่อนจะผละออกมาแล้วส่งมือหนาเข้าไปช่วยแทน จังหวะรัวเร็วเปลี่ยนเป็นจังหวะเนิบนาบเพื่อให้อีกคนได้พักหายใจ ร่างสูงแลบลิ้นเลียปากตัวเองเมื่อเห็นผลงานของเขา คนตัวเล็กที่นอนแทบไม่ติดเตียง อกบางขยับขึ้นลงอย่างเร็วเพราะอาการหอบ ปากบางที่เม้มเข้าหากันแน่น ไหนจะผิวขาวๆที่แดงไปหมดเพราะฝีมือเขา ยิ่งมองก็ยิ่งอยากแต่ก็ต้องอดใจเพราะถ้าอีกคนยังไม่พร้อมเขาก็ไม่อยากบังคับ กับเจ้าตัวเล็กที่นอนอยู่บนเตียงเขาตอนนี้ อะไรเขาก็ยอมให้หมดนั่นแหละ
“พร้อมกันนะพีท” จบประโยคมือหนาก็เร่งจังหวะขยับขึ้นลงให้อีกคนรัวเร็วอีกครั้ง มืออีกข้างที่จับขาเรียวอยู่เปลี่ยนมากอบกุมส่วนร้อนของตัวเองแล้วขยับจังหวะเดียวกัน
“มะ อ๊ะ อ๊ะ..ไม่ไหว ฮ่ะ พี่ทศ”
“พีท พีท พีทครับ”
เสียงเรียกชื่อของกันและกันแม้จะพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาแต่ก็ยังได้ยินชัดเจน มือเล็กกำผ้าปูที่นอนจนยับยู้ยี้ ความรู้สึกเสียวตอนนี้มันมากจนเขาแทบจะรับไม่ไหวแล้ว แกนกายเล็กปวดหนึบไปหมดและไม่นานจังหวะสุดท้ายก็มาถึง
“พี่ พี่ทศ เรา ฮ่ะ.. จะ จะเสร็จ”
“ปล่อยออกมาเลย”
“อ๊ะ มะ .. อ๊า!”
ร่างเล็กกระตุกเกร็งก่อนที่แกนกายเล็กจะปลดปล่อยจนเต็มมือของอีกคนไปหมด มือหนาเร่งขยับจังหวะของตัวเองเร็วขึ้นเมื่อเห็นว่าอีกคนแตะฝั่งฝันไปแล้ว คนตัวสูงขยับขึ้นไปอยู่ข้างลำตัวเล็กเมื่อสัมผัสได้ว่าตัวเองใกล้จะเสร็จแล้ว
“พีท พีท อ่าพีท ซี้ด..” และไม่นานน้ำสีขาวขุ่นก็ถูกปล่อยลงมาบนตัวร่างเล็ก มือหนารูดแกนกายตัวเองไปมาเพื่อปลดปล่อยให้หมดก่อนจะก้มลงจูบข้างขมับชื้นเหงื่อของอีกคน
“สะ..เสร็จแล้วใช่ไหม”
“อืม” ดึงทิชชู่ที่หัวเตียงมาเช็ดตามตัวร่างบางที่เปื้อนเพราะเขาก่อนจะดึงผ้าห่มหนามาห่มให้ทั้งตัวเองและคนในอ้อมกอด
“ปล่อยเรา เราจะกลับไปนอนห้อง”
“สภาพนี้หรอ”
“ก็ปล่อยสิ เราจะไปเอาชุดมาใส่”
“นอนนี่แหละ” จัดการรวบเจ้าคนตัวเล็กที่เอาแต่ดิ้นไม่ยอมให้เขากอดมาไว้ในอ้อมอก ร่างสูงฝังจมูกลงกับซอกคอหอมที่เขาชอบนักหนา “ง่วงแล้ว”
“กอดเราแน่นขนาดนี้เราจะนอนได้ไงอะ”
“ก็เห็นนอนได้ทุกคืน”
“เอ้าก็..”
“ถ้าพูดอีกรอบจะไม่ยอมให้ใช้มือแล้วนะคราวนี้”
แล้วทั้งคืนก็ไม่มีเสียงเล็กออกมาให้ได้ยินอีก หัวคนเป็นพี่ที่นอนซุกอยู่ที่คอเขาแม้มันจะอึดอัดไปบ้างแต่เขาเองก็ชอบให้มันเป็นแบบนี้ ผ่านไปสักพักคนลามกก็นอนหลับสนิทเขาจึงหันไปจุ้บเบาๆที่กลุ่มผมดำแล้วก็มานึกเขินกับสิ่งที่ตัวเองทำไป คงอย่างจะเป็นอย่างที่ม่อนบอก เขาคงชอบพี่ทศมากจริงๆนั่นแหละ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น